“เดคูพาจ” (Découpage) อาจฟังดูไม่ค่อยคุ้นหูนัก คำนี้เป็นคำที่มาจากภาษาฝรั่งเศสคำว่า “decouper” ซึ่งแปลว่า “ตัด” นั่นเอง เป็นการเรียกขานกระบวนการตกแต่ง ประดับประดาชิ้นงานต่างๆด้วยการตัด แกะ สลักภาพพิมมพ์บนกระดาษตามแบบลวดลาย แล้วผนึกลงบนวัสดุที่เตรียมพื้นผิวไว้ด้วยกาว หรือ sealer ก่อนเคลือบทับด้วยน้ำยาเคลือบ (Varnish) หลายๆชั้น เพื่อเพิ่มความสวยงาม ทนทานก่อนนำไปใช้งานจริง
ศิลปะประดิษฐ์ลักษณะนี้มีมาก่อนนับแต่ศตวรรษที่ 12 ปรากฎให้เห็นในงานเคลือบเงา (lacquerwork) ของเอเชีย ด้วยความสวยงาม ดูดีของงานสไตล์ Oriental นี้ทำให้ได้รับความชื่นชม และมีปริมาณความต้องการนำเข้าเป็นจำนวนมากในประเทศแถบยุโรป ในช่วงศตวรรษที่ 17 ทำให้ช่างฝีมือ (artisan) ชาวเวนิช คิดผลิตชิ้นงานเลียนแบบขึ้น โดยเทคนิคที่ใช้เรียกว่า “lacca povera” หรือ “poor man’s lacquer” และได้มีการเผยแพร่จากประเทศอิตาลี ไปยังฝรั่งเศส (ศตวรรษที่ 18) และอังกฤษ ในเวลาต่อมา โดยในช่วงศตวรรษที่ 19 สมัย Victoria นี่เองที่ถือได้ว่าเป็นยุคที่งานเดคูพาจได้รับความนิยม และรุ่งเรืองที่สุด โดยเฉพาะในราชสำนัก นอกจากจะมีการสะสมผลงานเดคูพาจที่นำเข้ามาจากญี่ปุ่นแล้ว (Japanning) ยังมีการสร้างสรรค์ผลงานขึ้นใช้เองเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่เป็นการนำภาพดอกไม้ และลวดลายที่มีความละเมียดละไม (Sentimental motifs) มาตกแต่ง ประดับประดาเฟอร์นิเจอร์ เครื่องเรือนต่างๆ อย่างเช่น โคมไฟ, ฉากกั้นห้อง เป็นต้น จนมีการพัฒนาเทคนิคการพิมพ์ และผลิตภาพ หนังสือภาพเพื่อการตกแต่ง (Decorative Images) สำหรับใช้ในงานลักษณะดังกล่าวนับแต่นั้นเป็นต้นมา
หากผู้ที่สร้างสรรค์มีฝีมือ มีความชำนาญ และมีทักษะด้านศิลปะแล้วสามารถทำให้ภาพ หรือลวดลายบนกระดาษที่เราผนึกลงไป ดูเหมือนภาพที่เกิดจากการวาด และระบายสีจริงๆ ลงบนชิ้นงานได้เลยทีเดียว
ศิลปะประดิษฐ์ลักษณะนี้มีมาก่อนนับแต่ศตวรรษที่ 12 ปรากฎให้เห็นในงานเคลือบเงา (lacquerwork) ของเอเชีย ด้วยความสวยงาม ดูดีของงานสไตล์ Oriental นี้ทำให้ได้รับความชื่นชม และมีปริมาณความต้องการนำเข้าเป็นจำนวนมากในประเทศแถบยุโรป ในช่วงศตวรรษที่ 17 ทำให้ช่างฝีมือ (artisan) ชาวเวนิช คิดผลิตชิ้นงานเลียนแบบขึ้น โดยเทคนิคที่ใช้เรียกว่า “lacca povera” หรือ “poor man’s lacquer” และได้มีการเผยแพร่จากประเทศอิตาลี ไปยังฝรั่งเศส (ศตวรรษที่ 18) และอังกฤษ ในเวลาต่อมา โดยในช่วงศตวรรษที่ 19 สมัย Victoria นี่เองที่ถือได้ว่าเป็นยุคที่งานเดคูพาจได้รับความนิยม และรุ่งเรืองที่สุด โดยเฉพาะในราชสำนัก นอกจากจะมีการสะสมผลงานเดคูพาจที่นำเข้ามาจากญี่ปุ่นแล้ว (Japanning) ยังมีการสร้างสรรค์ผลงานขึ้นใช้เองเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่เป็นการนำภาพดอกไม้ และลวดลายที่มีความละเมียดละไม (Sentimental motifs) มาตกแต่ง ประดับประดาเฟอร์นิเจอร์ เครื่องเรือนต่างๆ อย่างเช่น โคมไฟ, ฉากกั้นห้อง เป็นต้น จนมีการพัฒนาเทคนิคการพิมพ์ และผลิตภาพ หนังสือภาพเพื่อการตกแต่ง (Decorative Images) สำหรับใช้ในงานลักษณะดังกล่าวนับแต่นั้นเป็นต้นมา
หากผู้ที่สร้างสรรค์มีฝีมือ มีความชำนาญ และมีทักษะด้านศิลปะแล้วสามารถทำให้ภาพ หรือลวดลายบนกระดาษที่เราผนึกลงไป ดูเหมือนภาพที่เกิดจากการวาด และระบายสีจริงๆ ลงบนชิ้นงานได้เลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น